Artikels

Als we het vandaag hebben over de diversiteit van het menselijk functioneren: gedrag, leren, communicatie, interactie, … Dan zijn er vandaag twee heel erg verschillende denkkaders in de samenleving, op de werkvloer, in het onderwijs en in de academische wereld: het pathologische model en het neurodiversiteitsparadigma.

In elke organisatie zijn er uitdagingen en barrières die niet altijd zichtbaar zijn, maar wél een grote impact hebben op de prestaties en het welzijn van werknemers. Sommige medewerkers ervaren drempels door neurodivergentie of andere factoren die moeilijk waarneembaar zijn. Anderen medewerkers zijn zich misschien zelfs niet eens bewust van wat hen precies belemmert. Hoe kun je als organisatie een zien wat er speelt bij je medewerkers en een omgeving creëren die rekening houdt met deze onzichtbare verschillen?

We hadden het eerder al over andere neurodivergente neurotypes op de werkvloer. Dit keer richten we ons op werknemers met het syndroom van Down. Een neurotype dat vaak niet genoemd wordt wanneer we het hebben over neurodivergentie - maar er weldegelijk deel van uitmaakt in onze Westerse samenleving en werkvloer. Net als bij andere neurodivergente profielen brengen deze personen unieke talenten en perspectieven mee. Toch worden hun sterktes vaak overschaduwd door vooroordelen of een overfocus op de uitdagingen. Hoog tijd om dit recht te zetten.

Op de moderne werkvloer is er steeds meer aandacht voor diversiteit, waaronder de verschillen in persoonlijkheidskenmerken zoals introversie. Toch merken we in onze lezingen en workshops dat er nog veel onbewuste taboes leven over introverte en ambiverte medewerkers. Als je geen spontane ’tafelspringer’ bent of direct je stem laat horen, loop je het risico om over het hoofd gezien te worden bij promoties of belangrijke projecten.

Dit is zonde, want introverte medewerkers vormen een groot deel van de bevolking — naar schatting 30 procent. Hun unieke sterke punten en perspectieven bieden een enorme meerwaarde voor organisaties, mits ze de ruimte en steun krijgen om te floreren. Het negeren van deze kwaliteiten betekent kansen laten liggen.

Elke neurodivergente persoon is uniek, dus het is belangrijk om remote werkomgevingen aan te passen aan de individuele noden in plaats van een ‘one-size-fits-all’ aanpak te gebruiken. Of je nu zelf neurodivergent bent of neurodivergente medewerkers hebt, check altijd af met de persoon zelf door te vragen welke omgeving hen het beste helpt om zich volledig te ontplooien en te presteren.